معجزه موسیقی یانی!
تعدادی اندک از نامه هایی که باعث بازگشت یانی پس از ترک موسیقی در سال 1998 شدند:
نامه ای از یک پسر نوجوان به دستم رسید که تعریف کرده بود چطور موسیقی من مانع خودکشی او شده است. (بعدا او و خانواده اش برای تشکر از من به پشت صحنه کنسرت آمدند. همگی آنجا ایستاده بودند و گریه می کردند و من به شدت حالم دگرگون شده بود. لحظه بی نهایت فوق العاده و شگفت انگیزی بود.)
زمانی دیگر در تور Tribute، پسر جوانی را ملاقات کردم که شیمی درمانی کرده بود. او به من گفت که وقتی به آهنگهای من گوش می داده، تجسم می کرده که تومورش کوچک و کوچک تر می شود. و این اتفاق افتاده! بیمارستان هم برای زنده ماندنش یک مدال به او اهدا کرده بود. او را هنگام بخش سوال و جواب در کنسرت ملاقات کردم که به استیج نزدیک شد و مدالش را به من داد. هنوز هم آن مدال را در دفتر کارم دارم.
یک مادر برایم از این نوشته بود که دختر بسیار کوچکش دستخوش یک بیماری مرموز شده بود و دیگر نمی توانست صحبت کند یا حتی خودش غذا بخورد و فقط زمانی غذا می خورد که موسیقی من پخش می شد.
کسی دیگر از معلولیت وخیم یک نوزاد و همچنین ناتوانی مادرش و لحظاتی گفته بود که آنها با هم در آرامش همراه آهنگهایی که ساخته بودم به آرامی می رقصیدند. وقتی او تنها 1 ماه داشت فوت کرد و والدینش در مراسم خاکسپاری آهنگ "Until the Last Moment" (تا آخرین لحظه) را پخش کردند.
از کتاب یانی در گفتار (صفحه 450 تا 451)
One Man's Dream
آندا نامه ای برایم فرستاده بود که قبلا هم آن را خوانده بودم اما بار دوم تاثیر بیشتری روی من گذاشت. نامه ای با انگلیسی دست و پا شکسته که توسط یک پزشک 24 ساله نظامی در کلمبیا نوشته شده بود و درست زمان سردردهایم در تور هند و چین به دستم رسیده بود. وقتی که برای خودم ناراحت بودم و به این فکر می کردم که شاید مدیریت آن پروژه بیش از اندازه برای هرکسی می تواند بزرگ باشد. پزشک جوان از یک مجروح جنگی می نوشت که او را از بین آتش دشمن به سمت هلی کوپتر حمل کرده بود. او یک سرباز که تیر به نزدیک قلبش اصابت کرده و خارج از مداوا بود را از میان جنگل خارج کرده بود و توضیح داده بود که: من روی زخم را فشار می دادم اما باز هم او را از دست می دادم. سعی کردم محل خون ریزی را پیدا کنم اما نمی شد کاری انجام داد. صدمه بسیار جدی بود و به قلب رسیده بود. انگشتم را داخل حفره بطن راستی قلب کردم اما این کار کفایت نمی کرد. این مرد جوان داشت از دست می رفت. شرایط نا امید کننده بود و من تنها کاری که از دستم بر می آمد را انجام دادم. پس مثل یک برادر در کنارش ماندم. او را در آغوش گرفتم و صبر کردم و صبر کردم...
درست قبل از اینکه آن سرباز بمیرد، چشمانش را باز کرد و به آن پزشک نگاه کرد و گفت: ستوان! آهنگ رو میشنوی؟ باید از بهشت باشه. من دیگه نمی ترسم. احساس آرامش می کنم. برای من ناراحت نباش. دردی احساس نمی کنم. چقدر زیباست. این سکوت و این آهنگ. این راه بهشته ستوان مگه نه ؟! نمی شنوی؟ آهنگ رو؟ این باید خود بهشت باشه. من آهنگش رو می شنوم.
و سپس درحالی که لبخند شیرینی بر چهره اش داشت مرد.
و بله، فضا با یک ملودی آسمانی پر شده بود و من نمی دانستم آن چه چیزی است. بعدا متوجه شدم که صدایی که او می شنید از هدفون دور گردنم بود.
آن دکتر قبل از تخلیه مجروحین برای آرامش خود درهلیکوپتری که در میدان نبرد بود به سی دی آکروپلیس گوش سپرده بود. این همان چیزی بود که آن سرباز در حال مرگ شنیده بود.
اون آهنگ تو بود یانی، (One Man’s Dream). و بعد حرفهایت رو به یاد آوردم: "همه ما یکسانیم".
حالا من اینجام تا به این دوست که هیچوقت او را نشناختم قولی بدهم. مثل قولی که یانی به همه میده: "همه ما یکسانیم".
وقتی این داستان رو خوندم بغضم ترکید. چطور می تونستم طور دیگه ای واکنش نشان بدم؟
آن نامه ها به یادم آورد که موسیقی کامل ترین زبان است. چیزی که همه انتخاب های زندگی ام را با ارزش کرد.
از کتاب یانی در گفتار (صفحه 451 تا 453)
35 سال با یانی!
ویدیوی مربوطه هدیه ای بود از طرف گروه طرفداران یانی در ایران که برای تولد 61 سالگی یانی در سال 2015 برای او فرستاده شد.
شما می توانید در سایت های Youtube و Vimeo این ویدیو را تماشا کنید.
پیام یانی در جواب تبریک های تولدش
پیامی برای همه
همانطور که در آستانه گذر از یک سال دیگر از عمر خود هستم، می خواستم برای پشتیبانی کردن و دیدن من در طی این همه سال احساس عمیقم نسبت به اینکه چقدر قدردان همه شما هستم را بیان کنم. شما الهام بخش و سرچشمه نیروی من هستید. وقتی که به زمین افتاده بودم شما بودید که من رو بلند کردید. شما با حرفهای دلگرم کننده و پیامهای زیبایتان چندین بار من رو التیام بخشیدید. شمایی که با داستان های واقعی و اندوه بار زندگیتان اشک را به چشمانم آوردید. شما به زندگی من معنا دادید و دلیل اینکه هنوز هم موسیقی خلق می کنم خود شما هستید. هیچوقت فراموش نخواهم کرد که چه هدیه بزرگی به من دادید. هدیه ای که یک عمر در کنارم باقی مانده است. هرگز نمی توانم به قدر کافی قدردانتان باشم.
با تمام عشق
ارادتمند شما، یانی
پ ن: رویاهایتان را جان ببخشید...